اولین  بالگردها در دهه ۱۳۲۰ شمسی وارد ایران شد ولی ابن بالگردها معمولا جزئی  از نیروی هوایی بودند تا اینکه هسته  هوانیروز (هواپیمای نیروی زمین در سال ۱۹۴۱ ریخته شد)

هسته اولیه هوانیروز در سال ۱۳۴۱ پایه‌گذاری گردید. در این سال ۱۰ نفر از افسران فنی و خلبانی از بین داوطلبان برگزیده و به منظور فراگیری و آموزش به ایالات متحده اعزام شدند. پس از آن تا سال ۱۳۴۲ به ترتیب هر ۴ ماه ۶ نفر برای آموزش اعزام می‌شدند.

در آغاز سال ۱۳۴۱ هواپیمایی نیروی زمینی شاهنشاهی ایران با شش فروند هواپیمای یک موتوره سسنا ۱۸۰(U-17)و شش خلبان در شهر اصفهان تشکیل شد. شمار وسایل پرندهٔ این نیرو تا سال ۱۳۴۵ به ۳۰ فروند رسید. پس از آن هوانیروز که یک گردان هوایی بود به یک گردان هواپیمایی و یک گروهان نگهداری تقسیم شد. تا اینکه در سال ۱۳۴۵ ۱۷ فروند هلیکوپتر H-۴۳ نیز به گردان افزوده و در سال ۱۳۴۸ گردان هواپیمایی به هنگ هواپیمایی که محل آن در اصفهان بود تبدیل شد. برای تکمیل و تجهیز آن شماری هلیکوپتر آگوستا- بل ۲۰۵ و بل ۲۰۶ به ایتالیا سفارش داده شد و همزمان با آن نیروهای مورد نیاز برای گذراندن دوره خلبانی و فنی به آن کشور اعزام شدند. در سال ۱۳۵۰ گروهی از مستشاران آمریکایی به ایران آمدند و پس از بازدید و ارزیابی مناطق گوناگون ایران از دیدگاه موقعیت جغرافیایی وسعت سرزمینی و شرایط اقلیمی تصمیم گرفته شد که هواپیمایی نیروی زمینی به سه گروه رزمی یک گروه پشتیبانی عمومی و یک مرکز آموزش خلبانی و فنی گسترش یابد.

در چارچوب اجرای این طرح ۲۰۲ فروند هلیکوپتر کبرا و بیش از ۳۰۰ فروند بل ۲۱۴ از کشور آمریکا خریداری شد. اندک اندک گروههای کرمانشاه مسجد سلیمان کرمان گروه پشتیبانی عمومی اصفهان و مرکز آموزش (پایگاه وطن پور) به ترتیب در شهرهای یاد شده پایه‌گذاری گردید.

پس از سال ۱۳۵۰ شمار بسیاری از متخصصان آمریکایی برای آموزشهای نخستین در مرکز آموزش اصفهان و در پایگاههای تکمیل شده همانند کرمانشاه مشغول به کار شدند و تصمیم گرفته شد که گروههای هوانیروز یاد شده به سرعت تشکیل و تا سال ۱۳۵۷ عملیاتی گردد ولی به علل گوناگون تاریخ پایان این طرح برای سال ۱۳۶۰ برنامه ریزی شده بود که با وقوع انقلاب اسلامی ایران به فراموشی سپرده شد(این بخش از ویکی پیدای فارسی گرفته شده است)

به غیر از هوانیروز  ارتش که همکنون بزرگترین دارنده بالگرد در کشور است نیروی دریایی و هوایی ارتش نیز دارای بالگرد می باشند. همچنین  سپاه پاسدران نیز از دهه ۱۳۷۰ شمسی اولین سری بالگردهای خود را که معمولا بالگردهای اسیب دیده ارتش در جنگ بود که توسط سپاه هزینه تعمیر  ان داده شد به خدمت گرفت و با خرید بالگرد از روسیه ناوگان  خود را تشکیل داد. در سال ۱۳۹۵ به دستور رهبر انقلاب ، هوانیروز سپاه نیز  با دریافت  بالگرد های نیروی هوا و فضای سپاه تشکیل شد

در این مقاله به بالگردهای  موجود در نیروی های مسلح جمهوری اسلامی  ایران خواهیم پرداخت .

یو اچ ۱: همکنون یو اچ۱ قدیمیترین  بالگرد ترابری موجود در کشور است. ایران بین سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰  در مجموع ۲۵ فروند  بل ۲۰۵ (کد نظامی یو اچ۱ دی) را از اگوستای ایتالیا  دریافت کرد اگرچه گفته شده ایران تعدادی دست دوم نیز از امریکا دریافت کرد که حتی در ویتنام نیز جنگیده بودند . یو اچ۱ ساخت امریکا است ولی  نسخه تولید در اگوستای ایتالیا تحت امتیاز با نام AB-205 شناخته می شود . این بالگرد  تک موتوره که پر تولید ترین بالگرد نظامی غربی است وشهرت بسیار دارد و عملا ان را یکی از نمادهای جنگ ویتنام باید   داشت در بیش از ۸۰ کشور جهان به خدمت گرفته شد و با وجود اینکه از دهه ۱۹۸۰ دیگر تولید نمی شود  ولی همچنان یکی از پرتعداد ترین بالگردهای عملیاتی جهان است. این بالگرد  در دهه ۱۳۷۰ شمسی  به ارامی از خدمت هوانیروز ارتش خارج   شد. در واقع تعدادی در جنگ اسیب دید و  بعد طی برنامه با نام شباویز تعمیر و به یگان های دیگر چون هلال  احمر ، نیروی انتظامی و در برنامه های دیگری به سپاه تحویل داده شد. همکنون چند فروند همچنان باید در خدمت ارتش باقی مانده باشد.

بل۲۱۲: ایران در سال ۱۹۷۱ موفق به دریافت ۱۱ فروند بل۲۱۲ شد. این بالگرد در ان زمان بهترین بالگرد چند منظوره ساخت امریکا بود و ایران از ان در نیروی هوایی، زمینی  استفاده شد. در ادامه بین سال های  ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ نیروی دریایی نیز ۲۰ فروند AB-212   از ایتالیا را برای عملیات  جستجو  و نجات دریافت کرد که برخی از انها مجهز به رادار جستجوی سطحی را سقف کابین و بودند و تعدادی نیز به سونار  فروبرنده AQS-13 برای کشف زیر دریایی  مجهز شدند. این بالگردها می توانست  موشک ضد تانک ای اس ۱۲  را که دارای  سیستم هدایت چشمی بود را در نقش ضد کشتی حمل کند. طی جنگ به دلیل  نبود قطعات  رادار جستجوی  سطحی این رادار ها حذف شد و موشک  ای اس ۱۲ هم کارایی بسیار کمی داشت و از این بالگردها حذف شد. امروزه  همچنان  حدود ۱۴ فروند بل ۲۱۲ در خدمت نیروی دریایی و ۲ تا فروند  در خدمت نیروی هوایی باقی مانده است و البته بل۲۱۲ در بخش های دیگیر  از جمله هلال است

بل ۲۱۲ نیروی هوایی

بل ۲۱۲ نیروی دریایی و موشک ای اس ۱۲

بل ۲۰۶: ایران همانند دو بالگرد قبلی بل۲۰۶ را نه از بل امریکا بلکه  از بل اگوستای ایتالیا دریافت کرد. اولین بار ایران نسخه نظامی بل ۲۰۶ را با نام OH-58A به میزان ۲۵ فروند  بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۰ دریافت کرد و ۱۴ فروند دیگر نیز در سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶٫ این بالگرد در نقش ارتباطی، اموزشی  و دید بانی وارد خدمت شدند و حتی تعدادی مسلسل گاتیلینگ  مینیگان نیز برای مسلح کردن انها وارد ایران شد که در نهایت  معلوم  نشد  چه شدند… این بالگرد  در جنگ در نقش دیدبانی و اموزشی  خدمت کرد . همچنان در نقش اموزشی  در حال خدمت است . حدود ۲۰ فروند  از این بالگرد  در نیروی زمینی   وهوایی ارتش  و چند فروند در خدمت نیروی زمینی  و دریایی سپاه است. سپاه یک و یا دو فروند انها را برای حمل یک موشک  ضد کشتی نصر زیر بدنه ارتقا داده است

بل ۲۰۶ سپاه پاسدران

بل ۲۱۴

ایران در استفاده از بل ۲۰۵ متوجه شد با در نظر  منطقه بیابانی و نیم بیابانی ایران و دمای بالا  در  بسیاری از فصل ها  در این مناطق بل ۲۰۵ توان لازم را ندارد و نیاز به بالگردی پر توان تر بود از این رو  کمپانی  بل به سفارش ایران بالگرد بل ۲۱۴ را توسعه داد و  از انجای که قرار شد این بالگرد بعد از تحویل چند صد فروند نسخه ای از ان در داخل تولید شود و خط تولید نیز در اصفهان اماده شد و اصفهان نیز مرکز تعمیر و نگهداری ان شد،  به این بالگرد بل ۲۱۴ اصفهان گفتند

بل ۲۱۴بل ۲۱۴ دارای یک دستگاه موتور  Lycoming LTC4B-8D با توان  ۲۹۳۰ اسب بخار بود که در قیاس با موتور  Lycoming T53-L-11A  بالگرد یو اچ ۱با قدرت ۱۱۰۰ اسب بخار قدرت بسیار بیشتری داشت. این نسخه  دو متر بزرگتر بود و وزن ان در حالت خالی  حدود یک تن سنگینتر بود و می توانست  ۱۴ سرباز  و ۱٫۷ تن بار را حمل کند. ایران بین سال ۱۹۷۰ تا زمان انقلاب  در مجموع ۲۹۶ فروند BELL214A را برای نیروی زمینی  تحویل گرفت و در کنار ان و ۳۹ فروند بل ۲۱۴ سی   در نقش جستجو و نجات برای نیروی هوایی تحویل شد. ایران با دریافت این ناوگان بزرگ تبدیل به سومین  بزرگترین دارنده بالگرد در نیروی زمینی  بعد از امریکا و شوروی  شد(بود دیگه نیست). قرار شد ۴۰۰ فروند بالگرد بل ۲۱۴ از مدل A و نسخه دو موتوره پر توان تر بل ۲۱۴ اس تی  را تولید کند و تاسیسات ان در اصفهان توسط بل ساخته شد که ۸۰ درصد از کار پیش رفته که به انقلاب اسلامی برخورد کرد و برنامه رها شد

بل۲۱۴ همکنون پر تعداد ترین بالگرد موجود در ایران است  که توسط یگانهای نظامی و غیر نظامی بسیاری خدمت میکند.  در منابع  مختلف بین ۵۰ تا ۱۵۰ فروند بل ۲۱۴ در ایران(نیروی زمینی ارتش) همچنان در خدمت هستند که بدون هیچ ارتقا خاصی دست کم به شکل فراگیر همچنان در خدمت است

بل ۲۱۴ ارتش

بل ۲۱۴ سپاه پاسداران

سی اچ ۴۷ شینوک

شینوک  امروزه  پر توان ترین بالگرد  هوانیروز ارتش است. ایران در سال ۱۹۷۰ دست به سفارش  ۲۰ فروند  این بالگرد  را سفارش  داد که تا سال ۱۹۷۶ تحویل گرفت. ایران طی دو سری دیگر ۲۶ و ۲۲ فروند  دیگر  شینوک همگی از نسخه  سی را تحویل گرفت . سفارش  اخر که ۲۶ فروند ان تحویل شد شامل ۵۳ فروند بود که در جریان انقلاب لغو شد. ایران بزرگترین دارنده شینوک در جهان بعد از خود امریکا بود اگرچه  امروزه  این چنین نیست . نسخه تحویلی به ایران از نسخه سی است که امروزه احتمالا جز در ایران دیگر جای  خدمت  نمی کند  زیرا بعد از ان نسخه دی و اف ساخته شد و اکثر نسخه ها  سی به این دو مدل ارتقا یافتند که موتوری قویتر و توان بیشتری داشتند .شینوک در جریان جنگ ایران و عراق  خدمات بسیاری انجام داد  و بزرگترین بالگرد نیروی زمینی  بود که تاثیر بسیاری در روند جنگ نیز داشت . تعداد از در جنگ از دست  رفت و امروزه ایران  همچنان  حدود ۲۰ تا ۳۰ فروند شینوک  را به شکل عملیاتی در خدمت دارد. ارتقا خاصی روی شینوک  انجام نشده ویا رسما اعلام نشده و تنها در برخی تصاویر یک و  یا دو شینوک با یک سامانه  دید حرارتی زیر بدنه مشخص است. شایان به ذکر است که غیر سفارش  ۲۲ فروندی نسخت   که ساخت خود ورتول  امریکا بود ، ما بقی شینوک های توسط اگوستای ایتالیا ساخته شدند

AH-1J سی کبرا

ایران در دهه ۱۹۷۰ با افزایش توان زرهی خود برای مقابله با توان  زرهی عراق دست به خرید بالگرد کبرا از امریکا به عنوان اولین مشتری این بالگرد در جهان زد. نسخه که ایران خرید نسخه  دوموتوره دریای کبرا ملقب به سی کبرا بود. کبرا در دو نوع تک و دو موتوره تولید شد که نسخه تک موتوره برای نیروی زمین و نسخه دو موتوره برای نیروی دریایی ساخته شد.  ایران ۲۰۲  فروند سی کبرا را بین سالهای ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۷ تحویل گرفت که ۶۲ فروند انها در دماغه دارای  پریسکوپ موشک تاو  بود و می توانست  موشک تاو نیز حمل کند ولی باقی فاقد  چنین توانی بودند. این بالگرد طی جنگ به ایران  خدمات بسیار زیادی کرد البته به دلیل  زره کمتر تلفات زیادی نیز داشت. ایران همچنان از این بالگرد بدون هیچ ارتقا خاصی روی اکثر ناوگان  بهره می برد . تعداد کمتر از ۱۵ فروند  طی برنامه ارتقاء با طوفان ۱ ارتقاء یافتند که شامل نصب شیشه ضد گلوله و ارتقا سامانه اونیک بود و طی برنامه ای با نام  طوفان ۲ چند  فروند نیز ارتقا در ناحیه سامانه اتش  و نصب سامانه نشان گذار لیزری  و دوربین دید حرارتی در دماغه به جای سایت  اتش  تاو شدند. برخی منابع گفته اند طوفان۱ شامل نصب پریسکوپ تاو در دماغه ،  تعویض شده برخی از انواع بدون تاو نیز بوده است. در نهایت  حدود ۵۰ تا ۷۰ فروند کبرا همچنان در خدمت هوانیروز  ارتش  است که حدود ۱۱  تا ۱۵ فروند نسخه طوفان۱ است. کبرا به شکل محدود در هوانیروز سپاه پاسدران نیز خدمت میکند

سی کبرای سپاه پاسداران

سی کبرا با موشک تاو متعلق به ارتش

طوفان ۲ سپاه پاسداران..

اس اچ-۳ سی کینگ

ایران در دهه ۱۹۷۰ با رشد توان دریایی خود فاقد یک بالگرد  تخصصی ضد زیر دریایی بود از این رو در ان زمان بهترین بالگرد ضد زیر دریایی را که شامل بالگرد سی کینگ ساخت سیکورسکی  امریکا بود را خریداری کرد. ایران در سال ۱۹۷۴ دست به سفارش ۲۰ فروند بالگرد سی اچ ۳ دی سی کینیگ نسخه تولیدی اگوستا را سفارش داد که حتی تا یک سال بعد از انقلاب نیز بخشی از ان تحویل  ایران شد . نسخه  دی نسخه ضد زیر دریایی این بالگرد بود ولی در ایران توان  حمل موشک ماوریک را داشت و تمامی انها  زیر بدنه دارای  یک رادار با توان جستجوی ۳۶۰ درجه را داشت  اگرچه به دلیل نبود  قطعات ان برخی از انها امروزه  این رادار را ندارند  . این بالگرد در ایران بیشتر در نقش گشت  دریایی و حمل نقل ترابری  مورد استفاده قرار گرفت .ایران بعدها دست به خرید ۲۵۵ فروند موشک  ضد کشتی اپتیکی  چینی تی  ال ۶  ضد که نسخه  چینی موشک سی کیلر۲ ایتالیایی است . ایران این نسخه را فجر دریا می خواند ولی مشخص نیست ایا ایران همه این تعداد را تحویل گرفت ویا خیر زیرا  از قرار چین بعد از تحویل  یک سوم انها تحت فشار امریکا برنامه را رها کرد. همچنان ده فروند از این بالگرد در خدمت نیروی دریایی ایران است که برای لجستیک  فرماندهان و تفنگدارن دریایی نیز استفاده می شود

سی اچ ۵۳ سی استالیون

تجربه نبرد سال ۱۹۷۳ یوم لکیپور و مین ریز  کانال سوئز باعث شد تا شاه ایران به دنبال یک بالگرد با توان مین روبی بروند و از این رو دست به سفارش شش فروند RH-53D سی استالیون زد. سی استالیون  در ایران  در نقش ترابری  نیز در نبرد با عراق  به خوبی استفاده شد و با  توان حمل حدود ۱۱ تن بار همکنون قدرتمند ترین بالگرد ایرانها است . ایران سه  فروند سی اچ۵۳ دیگر البته از نسخه از حمله امریکا در عملیات  پنچه عقاب در طبس به دست  اورد که یکی لوازم یدکی شد، یکی مدتی پرواز کرد ولی مدتها است زمینگیر است ویکی همچنان در خدمت است.ایران همچنان سه فروند به گفته منابع مختلف  از این بالگرد در خدمت دارد اگرچه سه فروند بدنه دیگر نیز دردسترس است که همچنان در خدمت نیروی دریایی  ایران است. این بالگرد تاکنون بزرگترین بالگرد تاریخ ایران بوده است

میل۱۷

میل۱۷ در دهه ۱۹۹۰ زمانی که سپاه پاسدران برای خود دنبال یک بالگرد جدید بود بر میگردد.ایران در سال ۱۹۹۸ اولین بار ۵ فروند بالگرد میل ۸ ام تی (میل۱۷) را دریافت کرد و طی سه  سال اینده ۴۲ فروند  دیگر از نوع میل ۱۷۱ اس اچ  را دریافت کرد  . میل ۱۷ که تنها توسط سپاه استفاده می شود میتوانند غلاف دو لول توپ۲۳ م م و راکت ۸۰ م م حمل کنند  و برخی نسخه های در خدمت نیروی دریایی سپاه مجهز به یک رادار زیر بدنه و موشک ضد کشتی نور شدند . در کنار سپاه نیروی انتظامی   هم تعداد محدودی میل۱۷ در خدمت دارد .همینک این بالگردها جوانترین بالگردهای نظامی کشور هستند

میل۱۷ نیروی انتظامی

میل ۱۷ نیروی دریایی سپاه

بالگرد شاهد۲۷۸: بالگرد طراحی شده در سپاه  پاسداران که در صنایع بالگرد سازی ایران هسا تولید شد. این بالگرد بر اساس  بل ۲۰۶ جت رنجر که پیش از انقلاب وارد ایران شده ساخته شده است و دارای  موتور  انگلیسی رولز ریس ۲۵۰ است که به صورت قاچاق وارد  ایران شد و دارای قدرت  ۴۲۰ اسب بخار است  . این موتور روی بل ۲۰۶ نیز نصب شده است. شاهد ۲۷۸ در دو مدل ساخته شده یکی نسخه غیر نظامی  سبک برای  گشت های غیر نظامی  و حتی نظامی غیر مسلح و نسخه مسلح با نام  OH-78   که دارای  دو بالچه در دو طرف است که میتواند غلاف مسلسل ۱۲٫۷ م م ویا لانچر ۷ تایی راکت هایدرا ۷۰ را حمل کند. یک نسخه با یک مسلسل متحرک ۱۲٫۷ م م زیر بدنه  و یک دوربین  زیر ان برای هدایت از درون کابین به عنوان مسلسل متحرک نیز دیده شده است . گفته شده کمتر از ۲۰ فروند از این بالگرد بیشتر تولید  نشده (در منابع غربی  هفت عدد  ذکر شده) برخی از منابع این بالگرد را دارای عدم تعادل کافی به دلیل عدم تنظیم درست مرکز ثقل بیان کرده اند. تنها در سپاه به خدمت رفته شده است

بالگرد شاهد ۲۸۵: بالگردی بر اساس شاهد ۲۷۸   در نقش تهاجمی سبک(دیدبان مسلح  با توان ببین و بکش) که دارای  یک کابین و یک خدمه است و  نسخه اولیه  که شاهدی ۲۸۵ A  خوانده میشد دارای  یک مسلسل ۷٫۶۲ م م ثابت در درون دماغه  و  دو لانچر ۷ لول راکت  ۷۰ م م هایدرا در دو طرف بدنه است  و از بدنه کامپوزین و به گفته روزنامه همشهری با قطعات روسی ساخته شده است. این نسخه چیزی شبیه به OH-58B است. نسخه دیگری که در نمایشکاه کیش به نمایش گذشته شده شاهد ۲۵۸ سی  نسخه تهاجمی دریایی مسلح  به  دو  به موشک ضد کشتی  کوثر با هدایت اپتیکی و  برد ۳۰ کیلومتر ویا هشت موشک لیزری هواپرتاب سدید ۱ .  شاهد ۲۸۵ نیز در سپاه طراحی شده ولی در هسا ساخته شده مشخص  نیست  چند فروند از  ان ساخته شد   ولی تنها در سپاه به خدمت گرفته شده است

وضعیت کلی

خوب ناوگان بالگردهای ما از جمله در ارتش وضعیتش از تمامی ناوگاهای دیگر از هواپیمای جنگی و ترابری تا تانک و ناو بدتر است زیرا عملا ارتش تمامی بالگردهایش متعلق به زمان حکومت پیشین و بیش از ۴۰ سال پیش است.هوانیروز ارتش که زمانی سومین هوانیروز  بزرگ جهان بود همکنون بسیار تحلیل رفته است زیرا طی هشت سال جنگ  تعداد زیادی  بالگرد از  دست داده بدون اینکه بالگردی تحویل بگیرد. البته هنوز از نظر کمیتی   جایگاه بسیار خوبی دارد ولی مشکل سن بالای  ناوگان و فناوری قدیمی است. برای نمونه هیچ کدام  از بالکردهای ارتش از کبرا تا بل ۲۱۴ و یا شینوک پرتاب کننده فلر و یا  جمینگ فروسرخ ندارند و عملا در برابر موشک های فروسرخ کاملا بی دفاع هستند (برایم جالب است که اصلا نصب پرتاب کنده فلر  کار سختی نیست ، اصلا سخت نیست و برای ما کاری راحت است چرا نصب نمی کنند واقعا نمی دانم)

همچنین این بالگردها فاقد دوربین دید  در شب و یا کابین هماهنگ با ان است ویا به شکل گسترده ندارند و کابین های  کاملا انالوگ و بدون سیستم کاملا دیجیتال  است …

در نهایت این ناوگان سن بالای دارد و نیاز به نوسازی دارد .. ایران چندین سال است از بالگرد ملی می گویند و سه سال می باشد  قرار است رو نمایی  شود  ولی   فعلا که خبری  نیست این بالگرد بر اساس بنرهای منتشر شده بسیار شبیه بالگرد بل ۲۱۴ اس تی است که قرار بود زمانی در ایران تولید شود. اگر این بالگرد تولید شود(نه اینکه رو نمایی  شود و تولید نشود ویا تنها تعداد کمی تولید شود) میتواند جایگزین بل ۲۱۴ شود  اگرچه به شخصه با وضعیت بودجه بعید میدانم زمانی  باز به استعداد سال ۵۷ برسیم ولی به هر حال اقدام بسیار مثبتی است.  البته بیاد دید  ایران چه موتوری روی این بالگرد سوار خواهد کرد و موتور را از کجا تهیه خواهد کرد زیرا موتور مهمترین بخش این بالگرد است .اگر قرار باشد از خارج تهیه کنیم بتوانیم از غرب  خرید کنیم (که دور از ذهن است) بهترین گزینه  برای ما ای ۱۰۹  اگوستای ایتالیا و یا بل ۴۱۲ است. بل۴۱۲ در ایران خدمت میکند برای نمونه تعداد در هلال  احمر و تعدادی نیز  در اشیانه  ریاست  جمهوری است. ابن بالگرد بسیار به بل ۲۱۴ نزدیک است از این رو برای ما با در نظر گرفتن توان تعمیراتی خانواده بل بهترین گزینه است و از طرفی ما سالها با اگوستا کار مریدم  گزینه دوم خرید از روسیه  است. بالگرد کاموف۶۰ یک بالگرد میان وزن است که بسیار بهتر از بلگرد بزرگی چون میل ۱۷ است. این بالگرد همکنون  در خود روسیه وضعیتش مشخص نیست زیرا روسها مدتی مشکلات تهیه موتور از خارج  را داشتند  و در نهایت دنبال  موتور داخلی رفتند. اگر بتوان ان را با موتور فرانسوی سفارش  داد (نسخه صادراتی موتور فرانسوی دارد)که خوب ولی نشد چاره ای جز سفارش  با موتور  روسی نیست

بل۴۱۲ اشیانه ریاست جمهوری

بالگرد ملی

در زمینه بالگرد تهاجمی میتوان یک ارتقاء  سنگین روی کبرا داد . اگر پروژه توفان ۲ فراگیر شود و این بالگردها ارتقا یابد  خوب است ولی نیاز  به تعمیرات اساسی در سازه نیز است زیرا سن بالگرد بالا است  ولی برای خرید از خارج میتوانیم  بالگردی مثل میل۳۵ خریداری  شود که هم توان لجستیکی  دارد و هم تهاجمی که برای ما هم مقرون به صرفه است ویا حتی نسخه تخصصی ای  چون میل ۲۸ خریداری کنیم اگرچه گزینه ای مانند اگوستا  ای ۱۲۹ ایتالیا  نیز است  که بسیار هم به کبرا نزدیک است(در دهه ۱۳۷۰ شمسی ایران مدتی دنبال خرید شینوک و بل ۴۱۲ و ای ۱۲۹ از ایتالیا رفت ولی با مخالفت امریکا روبرو شد)

البته ایران به دنبال طرحی با نام شاهد ۲۱۶ است که شباهت بسیار هم به کبرا دارد. البته  این طرح فعلا روی کاغذ است ولی اگر زمانی ایران بتواند این بالگرد را در داخل به تعداد مناسب نیز تولید کند ، نیاز خود را به بالگرد تهاجمی بر طرف کرده است

گزینه خرید از چین نیز موجود است ولی به نظر نسخه های روسی برای ما بهتر هستند زیرا دست  کم میل۱۷ را در کشور داریم اگر چه کاموف ۶۰ بهتر است

در نهایت ایران نیاز به حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ بالگرد ترابری در کلاس بل ۲۱۴، حدود ۵۰ تا ۷۰ بالگرد در کلاس کبرا و ۳۰ تا ۴۰ بالگرد در کلاس شینوک دارد ( دست کم)و حتی کمی کمتر که خرید  انها اگر از اگوستای ایتالیا  ممکن باشد که بسیار خوب نباشد باید به طرف  گزینه های روسی برویم

پاینده باد ایران